Roze wolk?

Niet elke moeder die het kindje na de bevalling op de borst gelegd krijgt voelt instant iets. Daar waar vaders met tranen op de wangen zitten, kunnen moeders vooral overweldigd zijn. Overweldigd dat er geen woord uitkomt, maar ook geen gevoel bij zit. In de tsunami van alle gevoel is er zo veel dat het als niks voelt. Te veel, te intens, te groot, te alles! Je kind is er. 

Oeps!

Dit had je niet verwacht. Op alles was je voorbereid maar niet op ‘geen gevoel’. Natuurlijk hou je van je kind, instant, want er mag niets naars gebeuren. Maar het lijkt gevoelloos te voelen en niet betrokken en toch mag er niets meer mis gaan. Deze beeldspraak kennen sommige moeders maar al te goed. Knuffelhormoon of niet, een kind krijgen is een ervaring. En soms is die heel groot, zo groot dat het tijdelijk alles wegspoelt. Elk roze idee, elke eerdere gedeelde ervaring van een vriendin-moeder-voorganger. Roze is gewoon tijdelijk even helemaal niks.

Grote emoties

Grote emoties vragen tijd. Tijd om te landen in je lijf. Tijd om te wennen aan jezelf. Tijd om te wennen aan de ander. Tijd om te wennen aan de nieuwe situatie. Als emoties door je lijf hebben geraasd heeft alles even opnieuw te landen in je systeem. Een nieuwe plek te vinden, een nieuwe orde. Wennen is dat. In je systeem van binnen moet alles op een nieuwe plek vallen. Je hoofd had immers nog geen plaatje van deze ervaring. En nieuwe wegen zijn nou eenmaal niet in 1 keer gelijk af. Daar gaat even tijd overheen.

Strategie

Het hele leven zit vol ervaringen. Grote, kleine, bijzondere, speciale, mooie, vervelende, pijnlijke en nietszeggende. Daar waar sommige ervaringen ons niet eens raken, brengen anderen ons tijdelijk in paniek. De emoties worden zo groot dat onze hersenen alleen nog maar scenarios op ons af kan vuren van eerdere gebeurtenissen die er op lijken. Zo grijpen sommige mensen in paniek naar kennis (ff Googlen), vragen anderen instant om hulp bij anderen (doe jij maar dat kan jij zo goed…) of blijft elke prikkel uit en treed de verdoving in (ik zou het niet weten). De bak vol met emoties heeft plaats gemaakt voor een bestaande strategie.

Tijd

Die strategie heet in de psychologie: Copingsmechanisme. Heerlijk om te hebben, want je red je er altijd mee. Enkel als het gaat om een baby wordt er tegelijkertijd iets anders van je gevraagd. Rust. Jij en je baby mogen wennen aan elkaar, de tijd nemen voor elkaar. Je hoeft niets te doen, er hoeft niets te gebeuren, je hoeft nog niets te weten en niemand kan het beter dan jij. Rust. Laat de tsunami van emotie en gevoel langzaam neerkomen in je lijf. Alles is nieuw, het moet even landen.

Hoe je omgaat met nieuwe grote dingen in je leven zegt niets over wie je bent, het vertelt hoe je de dingen doet en hoe je met de dingen omgaat. Iedereen doet het en iedereen doet het op een andere manier een eigen manier. Mijn tip, blijf nog even in het moment de paniek verdwijnt vanzelf. Daarna komt je gevoel vanzelf bovendrijven.

Barbara Benet | Barbara Benet Coaching